side-area-logo
NA SKRÓTY: ludzie | historia | patron | symbole

Ludzie RAMu

Księża moderatorzy

Jakub Lorenc

Szczepan Węglowski

Rada RAM

mod. Nataniel Jakubowski

Magdalena Blicharz

Laura Czapczyńska

Elżbieta Konsur

Paulina Polek

Aleksandra Ziemińska

Księża aktualnie zaangażowani

Szczepan Węglowski
formacja kandydatów na animatorów

Jakub Lorenc
formacja kandydatów na animatorów

Jakub Dzierżak

Mateusz Łachmanek

Karol Migut

Tomasz Sienicki

Krzysztof Szot

Historia RAMu

Ruch Apostolstwa Młodzieży powstał w Duszpasterstwie Młodzieży Archidiecezji Krakowskiej w 1973 roku z inicjatywy ówczesnego ordynariusza Ks. Kard. Karola Wojtyły i zwany był Grupami Apostolskimi. Inspiracją dla Ruchu była nauka Soboru Watykańskiego II. Ukształtował się on w ramach Synodu Duszpasterskiego Archidiecezji Krakowskiej w latach 1972 – 1979. W 1984 roku dzięki staraniom Ks. Franciszka Rząsy Ruch został przeniesiony na teren Archidiecezji Przemyskiej.

W wyniku reorganizacji podziału administracyjnego kościoła w Polsce w 1992 roku  z diecezji przemyskiej i częściowo tarnowskiej została wydzielona diecezja rzeszowska. Wraz z powstaniem nowej diecezji rozpoczęła się  działalność Ruchu Apostolstwa Młodzieży.

Do 1995 r. RAM-em zajmowali się: ks. Krzysztof Gołąbek i ks. Paweł Tomoń. W 1996 roku odpowiedzialnym za RAM w diecezji rzeszowskiej został ks. Artur Progorowicz. Duży wkład w rozwój RAM-u miało kilku animatorów pozostałych na terenie diecezji (Tomasz, Januszewski, Joanna Januszewska, Jacek Januszewski, Anastazja Antosz, Grzegorz Iskra, Barbara Iskra, Barbara Całka, Marek Jaworski). Kolejnymi odpowiedzialnymi za Ruch Apostolstwa Młodzieży Diecezji rzeszowskiej byli: ks. Paweł Kopeć ( w latach 2003–2009), ks. Damian Bolka( w latach 2009–2015), ks. Przemysław Jamro (od 2015 r).

Poszczególni moderatorzy animowali działania RAM skupione wokół formacji animatorów i organizacji rekolekcji wakacyjnych a także aktywne włączanie się w działalność diecezjalną i ogólno-kościelną.

Patron

Karol de Foucauld urodził się 15 września 1858 r. W 1874 roku zdał maturę i wstąpił do szkoły jezuitów w Paryżu, gdzie przez dwa lata pobierał nauki. W tamtym okresie stracił wiarę.

W roku 1876 wstąpił do szkoły oficerskiej Saint-Cyr a następnie do szkoły kawalerii w Saumur. Kiedy w maju 1881 roku wybuchło w Algierii powstanie Bou Amama, wziął udział w kampanii w południowym Oranie. Wsławił się tam bohaterską postawą, za co został odznaczony. W styczniu 1882 roku opuścił wojsko i udał się w podróż do Maroka. Owocem jego podróży była książki “Reconnaissance au Maroc”. Otrzymał za nią złoty medal Towarzystwa Geograficznego w Paryżu.

Po powrocie do Paryża zamieszkał u zamężnej siostry, nieopodal kościoła pod wezwaniem św. Augustyna. Podczas długich modlitw powtarzał modlitwę: „Boże mój, jeśli istniejesz, spraw, abym Cię poznał”. W kościele św. Augustyna spotkał ks. Huvelin, z którym zaczął prowadzić długie rozmowy religijne. Zaprzyjaźnili się i gdy Karol poprosił go o znalezienie kierownika duchowego, ten nakazał mu najpierw przystąpić do spowiedzi. Tak zaczęło się trwałe nawrócenie Karola, a ks. Huvelin pozostał jego kierownikiem duchowym aż do jego śmierci. Od tej pory Karol rozpoczął intensywne życie duchowe. Odbył pielgrzymkę do Ziemii Świętej, przebywał w klasztorze trapistów w Fontgombault, uczestniczył także w kilku rekolekcjach. W bazylice Montmartre 6 czerwca 1889 r. zawierzył swoje życie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Wszystko to prowadziło do tego, że Karol postanowił iść drogą powołania zakonnego w ukryciu przed światem. W połowie stycznia 1890 r. pożegnał się z rodziną i wstąpił do trapistów w klasztorze Matki Bożej Śnieżnej w Masywie Centralnym, przyjmując imię zakonne Maria Alberyk (Marie-Albéric). 14 lutego 1894 r. został zwolniony ze ślubów prostych i złożył dwa śluby prywatne: czystości i nie posiadania niczego poza narzędziami potrzebnymi do pracy fizycznej. Został wysłany do klasztoru klarysek w Nazarecie, gdzie potrzebna była pomoc przy pracach w gospodarstwie. Był tam skromnym bratem. Zamieszkał w komórce na narzędzia i czuł się szczęśliwy. Za namową sióstr klarysek w 1901 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Jako ksiądz przybył do Beni-Abbes w Algierii. Chciał cichego życia, by móc się nieustannie modlić. Zawsze jednak był otwarty na ludzkie problemy. Otaczał opieką niewolników, karmił ich i podtrzymywał na duchu. W tym czasie Karol de Foucauld pisał regułę swojej wymarzonej wspólnoty Małych Braci Jezusa, która powstała niestety dopiero po jego śmierci. W 1910 r. wysłał gotowe statuty do Rzymu, lecz odpowiedzi nigdy nie otrzymał. W czerwcu 1915 roku skończył po jedenastu latach prace nad słownikami. W 1916 r. wybuchła wojna między miejscowymi plemionami. 1 grudnia 1916 r. grupa uzbrojonych jeźdźców otoczyła fort, prawdopodobnie pilnujący go uzbrojony szesnastolatek wystrzelił ze strachu i przypadkowo zabił Karola. Pustelnia została splądrowana, a Najświętszy Sakrament wyrzucono w piasek pustyni. Gdy przybyli tam francuscy oficerowie, zobaczyli leżące obok Karola Ciało Jezusa. Jeden z nich ukląkł, podniósł Hostię i przyjął Komunię. Beatyfikacja Karola de Foucauld odbyła się 13 listopada 2005 roku w Rzymie. Kanonizacja odbędzie się 15 maja 2022 roku.

Obejrzyj filmy o historii bł. Karola:

1. Dzieciństwo i młodość
2. Wojsko i praca naukowa
3. Przełom
4. Piasek pustyni

Dlaczego bł. Karol jest patronem RAMu?

Image

Symbole

Emblemat

Emblemat RAM posiada specyficzną symbolikę. Na przedniej stronie widzimy dwie strzałki skierowane w dół, które oznaczają relację Boga z człowiekiem – Bóg powołuje nas do apostolstwa. Z kolei trzy strzałki skierowane w górę oznaczają relację człowieka z Bogiem – my odpowiadamy na Jego wezwanie. Jednak sama ta relacja nie może zatrzymywać się tylko na nas, stąd też strzałki skierowane na boki – mamy swoim życiem dawać świadectwo swojej wiary, być apostołami Pana. Całość jest umieszczona na globie Ziemi, co symbolizuje zakres działania apostolstwa.

Do 2019 r. Animatorzy RAM na odwrocie emblematu (rewersie) otrzymywali symbol ryby – symbol chrześcijaństwa.

Group 17
Group 16

Krzyż animatorski

Od 2020 r. nowi animatorzy po uzyskaniu błogosławieństwa otrzymują metalowy Krzyż Animatora RAM. Krzyż ten posiada dwie strony- awers, na którym znajduje się napis RAM Αποστολος (grec. Apostolos – Apostoł) oraz rewers posiadający wyżej opisany Emblemat RAM.

Przypinka

Zgodnie z postanowieniami II Kongresu RAM w Krakowie staraniem RAM Przemyśl zrobiono elegancką przypinkę RAM